Paula tapete zorgzaam vuilniszakken om mijn sandalen. Heel lief. Mijn voeten zijn ingesmeerd met betadine en moeten droogblijven.
We waren op het ergste voorbereid.
Prachtig gleden de druppels van me af. Maar na een uur werd het alweer droog.
De wolken gingen over in mistige sluiers en verhulden de omgeving.
Het viel me op hoe mooi de gele bloemenkransjes en de paarse heide ons pad aankleedden. Als ik bruine verdorde bladeren zag, dacht ik aan vernieuwing. Niet aan verval.
Niet veel later scheen de zon weer.
De kans dat je in de laatste 100 km van de camino alleen loopt is heel klein. Overal lopen groepjes.
Na enig zoeken vond ik een mooi tafeltje bij een herberg voor onze lunch. Ik riep Paula's naam.
Een groepje jonge meiden die het hoorde liep op ons af. 'Are you Karin and Paula?' 'Yes, Si', zei ik verbaasd. 'We prayed for you,' zeiden ze.
Ik voelde kippenvel, van top tot teen.
Zij hoorden bij een groep scholieren uit Madrid. Ze droegen een groot houten kruis met zich mee. En hadden thema's zoals hapiness en love.
Een dag eerder liep Paula een stuk op met een lerares. Ze hadden fijne gesprekken. De lerares overwoog om non te worden. En ze beloofde Paula om voor haar te bidden.
Paula vroeg de lerares toen om ook voor 'her friend Karin' te bidden. Omwille van mijn voeten.
Iedereen draagt een kruis.. Ik kreeg tranen van ontroering dat Paula aan mij dacht.
Hoe wonderbaarlijk dat wij die schoolmeisjes tegen kwamen. Toeval?
Na 30 km kwamen we in onze herberg aan.
Vanmorgen, zaterdag, dag 21, gingen we vrolijk van start. Het was een heerlijke nacht.
Vandaag liepen we maar 19 km. Voor ons is dat "a walk in the park".
Henriette en ik leerden onze Aussies een beetje Nederlands.
Als iets nog lang lopen is dan spraken we over 'two fingers in the nose'. Zij kennen deze uitdrukking niet, maar we gebruiken hem vanaf nu te pas en te onpas.
Omdat het herfst is (maar toch heerlijk warm) vallen er eikels uit de boom. En dat een eikel nog een andere betekenis heeft kregen ze ook goed door!
I smell the stable gooiden we er ook vaak in ;-).
Haha, we werden net zo uitbundig als melig.
We kwamen aan bij ons huisje met 2 kamers voor 2 personen. Er staat zelfs een tuinset voor onze deur!
We arriveerden lekker vroeg. Het lijkt alsof we een beetje op vakantie zijn.
Een vrije middag vanaf 4 uur ligt voor ons.
Lovely.
Morgen is het dan toch echt zo ver. Dan zijn we in Santiago.
Ik ben benieuwd hoe ik slaap.
