'Ik moet het nu zelluf doen', 'Ik moet het nu zelluf doen', prevelde ik. Een mantra voor beginners. Soms sprak ik hardop. 'Ik moet het nu zelluf doen'. Het hielp me wel.
Rond 14.30u stond ik op het vliegveld in Madrid.
Olla! Is this the bus to Burgos? Are you sure? Ik liep steeds weer terug naar het loket. Van 4 uur wachten word je ongeduldig.
Ik lees wat. En loop nog eens naar het loket. Sure? Really? Ik bel wat naar huis en vergat dat ik offline zou zijn. Really sure?
De bus komt vast te laat. Of ik sta verkeerd. Hoe dan ook moet ik vast buiten slapen.
Maar na 4 uur draait er zomaar een bus in mijn richting. Ik stond goed. Mijn zelfvertrouwen keert een beetje terug.
In de propvolle bus zat ik naast een non. Ze sprak alleen Spaans. Aanvankelijk leek me dat leuk. Maar als ik haar niet begreep sprak ze harder. En omdat ik er niets van begreep sprak ze steeds harder.
Dus daar was de lol al gauw vanaf.
Ze sliep. In de bus was het donker. En muisstil. Stilletjes tastte ik naar mijn 1,5 liter fles spa rood.
Voorzichtig draaide ik de dop los. Maar de fles siste met een keiharde knal open. Het water spoot over me heen. En over de Spaanse non.
De bus schrok klaarwakker door ons gegil. De non leek op de schreeuwer uit het schilderij van Munch.
Haar lachen begreep ik gelukkig wel. Dus dat hoefde ze niet steeds harder te herhalen. Het was een goede zegening door mij in plaats van andersom, haha.
In het donker kwam ik 13 uur na vertrek uit Nederland aan in Burgos. Ik dwaalde met mijn rugzak door de straten naar het hotel. Heel onwerkelijk, ben ik dit echt??
Uiteindelijk sliep ik heerlijk.
Vandaag startte ik vanuit de cathedraal van Burgos. Het bouwwerk imponeert me. Mijn eerste stempel is binnen. Nu ben ik peregrina! Hoera!
Ik begon aan mijn eerste 10 km. Alleen, waar liep de camino...? Het was een ramp om de stad uit te komen.
Uiteindelijk pakte ik me samen met een Duitse vrouw die net zo paniekerig als ik de weg zocht. Een uur later waren we goed op weg.
Het weer was prachtig. Maar de rugzak dragen viel me toch wat tegen.
Nu blog ik vanuit een prachtige herberg. Ik heb een 4 persoonskamer. Ik vind het een beetje primitief maar het is in ieder geval schoon en netjes. Ik arriveerde als eerste dus bombardeerde ik mezelf tot kamerhoofd ;-).
Ik koos het beste bed en douchte me zojuist. Nu hoor ik van een andere pelgrim dat dit één van de mooiste herbergen van de camino is. Oei.... Er staat me dus nog wat te wachten.
Vanaf morgen loop ik ongeveer 20 km per dag. Ik ben benieuwd hoe dat gaat. Nu ga ik mijn eerste pelgrimsmaaltijd eten...
